Τα απρόοπτα, τα φαβορί και οι πρώτες αντιδράσεις – Ολα όσα έγιναν στον πρώτο ημιτελικό – Την Πέμπτη ο δεύτερος με τη συμμετοχή της Κύπρου
Ξεχάσαμε να κάνουμε ψυχαγωγία; Μάλλον. Αποσυνδεθήκαμε με τρόπο παράξενο και παράδοξο συνάμα από τον ενθουσιασμό του πάρτι, επιτρέψαμε στην βεβαρημένη ψυχολογία να αφήνει βαρύ αποτύπωμα ακόμη και στις πιο απροσδόκητες καταστάσεις, μουδιάσαμε από τον αποκλεισμό και την απομόνωση και δυσκολευόμαστε να πιστέψουμε ακόμη κι εμείς οι ίδιοι πως μόνο οι μάσκες είναι το στοιχείο που μας συνδέει με μια περίοδο που θέλουμε να ξορκίσουμε.
Τουλάχιστον αυτό προκύπτει από την αίσθηση που άφησε ο Α’ Ημιτελικός της Eurovision το βράδυ της Τρίτης. Κανένα πάρτι, ελάχιστες εντυπωσιακές performances, συγκρατημένα τα σόου και περιορισμένες οι προκλητικές εμφανίσεις. Ακόμη και το political correct ως πηγή μηνυμάτων που εσχάτως τροφοδοτεί ακόμη και λεζάντες, πέρασε απαλά και διακριτικά σε κάποιους στίχους. Είναι και η οικονομική κατάσταση, θα μου πεις, που δεν επιτρέπει σπατάλες και «εξτραβαγκάντζες» σε μία Ευρώπη, η οποία βρίσκεται με το ένα πόδι σε οικονομική κρίση άνευ προηγουμένου. Σωστά. Αλλά το θέαμα έβρισκε πάντα χαραμάδα να λάμψει, ακόμη και κάτω από δυσμενείς συνθήκες. Και χθες δεν την βρήκε.
Ας παραδεχτούμε τουλάχιστον πως οι Ιταλοί έχουν φινέτσα. Και ως οικοδεσπότες έκαναν ό,τι καλύτερο μπορούσαν ξεπερνώντας τα τεχνικά προβλήματα των προηγούμενων ημερών και αποδεικνύοντας πως τελικά η καλή αισθητική αλλά και το να ξέρεις να στήνεις εντυπωσιακά σόου είναι στο «αίμα» τους. Δεν χρειάστηκαν ακροβατικά ούτε να γίνει η νύχτα μέρα για να εντυπωσιάσουν. Αλλωστε τα καλά μάλλον τα κρατάνε για τον μεγάλο Τελικό του Σαββάτου.
Αμάντα Γεωργιάδη – Αισθητική μιας νεράιδας αποενοχοποιημένης
Αυτό που για εμάς ως τηλεοπτικό έθνος μας απασχολεί, λύθηκε. Για την ακρίβεια πέτυχε. Η Αμάντα Γεωργιάδη με το «Die together», κόντρα στην μπουζουκοκουλτούρα και την μετριότητα, επέβαλε διακριτικά την αισθητική μιας νεράιδας αποενοχοποιημένης, η οποία κλείνει τα αυτιά στις φωνές που ζητούν τραγουδίστριες να θυμίζουν τις «προθιέρειες» των προγραμμάτων της παραλιακής και σε αυτές που νομίζουν ότι στέλνοντας κάποιον από τους μαϊντανούς που προσδοκούν να νεκραναστήσουν καριέρες μέσα από την Eurovision, θα δοξαστούν από τα πρωινάδικα και μόνο. Με μία εντυπωσιακή εμφάνιση, άρτια καλλιτεχνικά, σεμνή και διακριτική θύμισε πως τελικά το αίμα που βράζει δεν χρειάζεται κορμάκια και σορτσάκια για να βγάλει ατμούς αλλά εσωτερική δύναμη και ένα άλλο εκτόπισμα πιο δυσεύρετο.
Η λιτή αλλά ταυτόχρονα υποβλητική και ευρηματική σκηνική παρουσία της ελληνικής συμμετοχής, που φέρει την υπογραφή του Φωκά Ευαγγελινού, η γρήγορη εναλλαγή των ακτίνων του φωτός που εστιάζει στα μάτια της ερμηνεύτριας, μέσα από τα οποία «ζωντανεύει» επί σκηνής μια αληθινή ιστορία απόλυτης αγάπης, δημιούργησαν ένα ονειρικό θέαμα υψηλής αισθητικής, που κατέκτησε το τηλεοπτικό κοινό και τις κριτικές επιτροπές.
Η διεθνούς φήμης Ελληνίδα σχεδιάστρια μόδας, Σίλια Κριθαριώτη, επιμελήθηκε την ενδυματολογική εμφάνιση της Αμάντας. Ο Γιάννης Μουρίκης έκανε τον σχεδιασμό του σκηνικού, ενώ τον σχεδιασμό της εικόνας στον φωτισμό επιμελήθηκε ομάδα visual artists από την Ουκρανία, με επικεφαλής τον Nicholas Chobb.
Το βασικό χαρακτηριστικό της βραδιάς ήταν η αναγκαιότητα της αφύπνισης, όπως πολύ εύστοχα τονίστηκε και από τους δύο εξαιρετικούς σχολιαστές, Μαρία Κοζάκου και Γιώργο Καπουτζίδη. Τόσα αργά κομμάτια και τόσο υποτονικές παρουσίες έκαναν απαραίτητη την αφύπνιση ειδικά όταν διαδέχονταν το ένα το άλλο.
Αποκλεισμός σοκ της Αλβανίας
Ο αποκλεισμός της Αλβανίας ήταν η μεγάλη έκπληξη και το θέμα που συζητήθηκε περισσότερο. Ωστόσο για κάποιους ίσως και να ήταν αναμενόμενο καθώς η ερμηνεύτρια δεν συμμορφώθηκε με τις υποδείξεις για αλλαγή στην χορογραφία της και μάλλον υπερθεμάτισε. Κάπως έτσι η γειτονική χώρα βρέθηκε εκτός τελικού προκαλώντας αντιδράσεις, οι οποίες μάλλον θα ξεχαστούν ως το Σάββατο.
